LEONI - NATUURLIJKE BADBEVALLING
Mijn bevalling’s verhaal: ik werd maandag ochtend om 3 uur wakker en moest naar de wc. Ik had de avond ervoor redelijk veel thee gedronken, met ook vrouwenmantel en frambozenblad erin, en moest sinds slapen elke anderhalf uur even naar de wc. Om 3.10 uur had ik een lage buikpijn rechts onderin mijn buik, wat op flinke menstruatiepijn leek. Toen ik weer in bed lag, merkte ik dat ik 4 minuten later de pijn heviger werd. En ben de tijd maar gaan bijhouden. Vanaf dat moment merkte ik dat er een soort van golvingen waren die ongeveer een 20 à 30 seconden aan hielden, direct om de 4 minuten, met vooral de ‘menstruatiepijn’ die heviger en minder hevig werd. Ik ben om half vier beneden een kruik gaan maken om de pijn wat te verzachten. En vlak daarna dacht ik dat ik moest poepen. Daar werd mijn man wakker van. Die heeft nog een tweede kruik gemaakt voor tegen mijn rug. En telde met mij mee. Ik werd tegen 4 uur zelfs erg misselijk en moest ook kort overgeven. Rond die tijd heeft mijn man de verloskundige gebeld, en die kwam direct kijken. Mijn man ging vast het bad opzetten… (ondanks t opzetten vond hij toch nog een lek in de middelste band en moest dus spontaan nog met bandenplakset in de weer!!)
De verloskundige meette toen mijn bloeddruk, haar hartslag en de ontsluiting (2-3 centimeter): het bewijs dat de geboorte echt aan de gang was. De verloskundige gaf de tip om te proberen nog wat te slapen tussen de weeën door. Dat heb ik gedaan. Eerst heb ik de regenboog ontspanning zachtjes opgezet, toen die afgelopen was, de affirmaties. Die laatste vond ik fijner, en ik heb dit op repeat gezet. Ik was verbaasd dat ik tussen de golvingen door direct diep in slaap viel, en dan een goede halve minuut actief probeerde te ontspannen op de zinnen die op dat moment voorbij kwamen. En mijn man kriebelde ook af en toe wat..
Na twee uur kwam de verloskundige terug, en ik merkte bij het horen van de voordeur dat ik uit mijn concentratie raakte, en de pijn direct heftiger voelde. Een teken dat de affirmaties zeer goed hielpen bij het ontspannen en het rustig en diep door de golven heen te ademen.
Dat moment zat ik op 4-5 cm ontsluiting. Mijn man extrapoleerde en dacht dat het dan wel rond twee uur ‘s middags geboren zou kunnen worden. We spraken met de verloskundige dat die twee uur later opnieuw zou komen meten, tenzij de situatie veranderde.
Echter: een uur later, rond half 10 werd ik onrustig, wilde weer naar de wc, maar daarna, eenmaal in de badkamer wist ik niet wat voor houding nu prettig zou zijn.. Zou ik gaan opstaan en naar beneden gaan? En zo ja, wat zou ik dan doen? Uiteindelijk bedacht ik me om op handen en knieën te gaan zitten en mijn man haalde de geboortebal om daarop te kunnen leunen met mijn borst/hoofd. Mijn man bleef bij me en streelde me ook op mijn rug, wat ik erg lekker vond.
Maar toen, werd ik verrast dat ik persdrang had.. hoe kon dat nu? Moest ik daaraan toe geven, of juist weg ademen? Ik vroeg mijn man snel toch maar het bad te gaan vullen, en de verloskundige te bellen. Dat was om 9:56. Die kwam heel snel gelukkig. Ze meette de ontsluiting terwijl ik op handen en knieën zat en zei: je mag persen, je bent volledig ontsloten! Dat was dus snel gegaan: 5 cm in een uurtje! Volledig te danken aan de ontspanning van de oefeningen en het slapen..
Persen vond ik niet fijn, en ik probeerde dus vooral de geboorteademhaling te doen. Na zo’n 2-3 golvingen zei ik: laten we maar naar beneden gaan nu het nog gaat. Onderaan de trap had ik nog een golving en die ving ik staand/hangend aan de wc deur op.
In de woonkamer stond het bad, en ik ben er direct in gegaan. Wat een verademing: heerlijk voelde dat warme water aan!! En de verloskundige zei dat ik direct weer mocht persen.
Ik zocht even naar een houding, maar zittend was het fijnste. Tja, en toen zei verloskundige: kijk dit is een hoofdplooi. Pers maar, dan is je baby er. Het vruchtvlies was toen nog heel, en ze zag dat het helder was. Ze voelde voorzichtig en t knapte / was van binnnen wel gescheurd.
Ik hield het persen toch nog 2 golvingen tegen, want het voelde vrij ruw. Maar toen toch maar, en daar was ze! De verloskundige pakte haar aan, en gaf haar nog onder water aan mij. Ik heb haar boven water getild en op me neer gelegd. Wat een verademing en wat een lief poppetje!
Omdat het bad nog niet zo vol was, lag ik vrij onderuit. Ik wilde haar ook wat in het water houden vanwege de warmte, maar daardoor slikte ze wat badwater in.
Ze werd afgedekt met luiers en was eerst erg actief, naar begon toen wat te versuffen en wat anders te kleuren. Daarop handelde de verloskundige direct en zei dat ze toch moest afnavelen, om haar te kunnen onderzoeken. Niet volgens plan, maar dat boeide niet meer.
Ik kreeg haar direct terug, want na een paar huiltjes trok ze heel snel bij. En toen heeft ze ook direct bij me gedronken.. (achteraf zei de verloskudnige dat ze misschien gewoon heel rustig was door t warme badwater en dat t achteraf niet nodig was geweest, maar ja.. geen probleem.. t was nog steeds erg rustig en natuurlijk..)
Onderwijl t voeden vroeg de verloskundige bij een golving de placenta eruit te persen. Ik had geen golving meer, maar de placenta liet vanzelf binnen een paar minuten los. Mooi om die te zien!
Na zo’n 10 minuten zijn we uit bad gegaan en heb ik haar op de bank verder gevoed en geknuffeld. Pas ruim anderhalf uur later is ze verder getest en gewogen. Ze was al die tijd erg rustig en alert. En nog steeds huilt ze amper en is ze heel tevreden!
Wij zijn superblij met de geboorte op deze snelle en tegelijkertijd rustige wijze. De verloskundige gaf aan dat ze erg dankbaar was (en haar collega’s zelfs jaloers waren) dat zij deze geboorte mocht begeleiden. Ze zei zelf dat ze eigenlijk niets hoefde te doen, en dat ze me erg rustig en vol overgave vond. Complimenten voor de HypnoBirthing en watergeboortes! 😍😁 In totaal in nog geen 6,5 uur en maar 35 minuten met persdrang!